Breaking News: น้ำท่วม!!!!!!!!!

[chevit]

สู้ๆครับพี่อ๊อก ผมยังแห้งอยู่ครับ แต่ระดับน้ำในบ่อพักเริ่มกระดิกแล้วครับ ผมก็เหมือนติดเกาะครับพี่ ออกไปไหนได้ไม่ไกลครับ เกาะเริ่มแคบลงทุกวันแล้วครับ

ดีใจด้วยครับน้องนัน..บ้านพี่เพิ่งเริ่มท่วมเข้าวันท ี่4เอง..สูงขึ้นวันละ10-20เซน..เข้าตัวบ้านตามจุดต่างๆแล้วครับ นอกผนังกั้นสูงประมาณ35เซน แต่นอกบ้านไม่ต่ำกว่า50เซนทั้งซอย..ติดเกาะอย่างสมบู รณ์แบบแล้วคร้าบ55555

[nUn_Su]

สู้ๆครับพี่อ๊อก ผมยังแห้งอยู่ครับ แต่ระดับน้ำในบ่อพักเริ่มกระดิกแล้วครับ ผมก็เหมือนติดเกาะครับพี่ ออกไปไหนได้ไม่ไกลครับ เกาะเริ่มแคบลงทุกวันแล้วครับ

พี่วีเป็นไงบ้างไม่รู้ เงียบเลย!!!!!!

[ปุ๊ทะริ]

พี่วีเป็นไงบ้างไม่รู้ เงียบเลย!!!!!!

..............ไม่ต้องหว่งครับพี่นันผมเอาเรือไปให้แ ล้วครับ...5555เรือกันไฟดูดด้วยนะครับแต่ถ้าเป็นน้อง เปาดูดผมว่าพี่วีแกยอมโดนดูดแน่ๆๆครับ..5555

[octzilla]

พี่วีเป็นไงบ้างไม่รู้ เงียบเลย!!!!!!

น้องนันต้องเคาะประตูห้องน้ำครับ..แกอุดอยู่ในนั้นทั ้งวัน555

[ปุ๊ทะริ]

เก็บมาเป็นทางเลือก

http://www.facebook.com/photo.php?fb...e=1&permPage=1

http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphot...76797239_n.jpg

.........ทีแรกผมกะจะเอาเรือเหล็กแบบนี้ส่งให้ท่านแม ่ทัพแหละครับแต่ม่คิดได้ว่าคนที่เสียชีวิตส่วนใหญ่ก็ เพราะไฟดูดผมเลยเอาเรือยางรองเท้าไปให้แทน....ไฟไม่ด ูดแน่ๆๆครับ..5555

[boy115]

ผมยังมีความหวังเล็กๆว่ายังเจอกล่องสมบัติของผมหากน้ ำลดลงมากกว่านี้ครับ..

tv ไครลอยน้ำมาครับ

[jodeci]

พี่วีเป็นไงบ้างไม่รู้ เงียบเลย!!!!!!

ผมออกมาจากส้วมแล้วคร๊าบบบบบบบ 55555 หายศรีษะไปเกือบ24ชั่วโมงเพื่อไปอุดห้องน้ำมาครับ แฮ๊กๆ พี่นันครับถ้าผมรอดผมขอกอดพี่ซักทีนะครับ ผมหิวเบียร์ จะลงแดงอยู่แล้นนน อิอิ

..............ไม่ต้องหว่งครับพี่นันผมเอาเรือไปให้แ ล้วครับ...5555เรือกันไฟดูดด้วยนะครับแต่ถ้าเป็นน้อง เปาดูดผมว่าพี่วีแกยอมโดนดูดแน่ๆๆครับ..5555

ซาลาเปาดูดเหรอ จะดีเหรอ 555

น้องนันต้องเคาะประตูห้องน้ำครับ..แกอุดอยู่ในนั้นทั ้งวัน555

พี่อ๊อคผมเป็นผู้เชี่ยวชาญการยาแนวกระเบื้องแล้วครับ 555 รับรองว่าเละแน่ๆ 555

.........ทีแรกผมกะจะเอาเรือเหล็กแบบนี้ส่งให้ท่านแม ่ทัพแหละครับแต่ม่คิดได้ว่าคนที่เสียชีวิตส่วนใหญ่ก็ เพราะไฟดูดผมเลยเอาเรือยางรองเท้าไปให้แทน....ไฟไม่ด ูดแน่ๆๆครับ..5555

ขอบพระคุณปุ๊กับอุ้ยอีกหลายๆครั้งครับที่เข้ามาช่วยด ้วยจิตอาสาจริงๆ โทรไปปุ๊บ เอาเรือมาส่งทันที สหายแบบนี้เพื่อนกันตลอดไปครับ จะบอกว่าถึงตอนนี้ผมก็ยังพายเรือไม่คล่องอยู่ดีครับ 555


รายงานนิดนึงครับ เมื่อซักครู่โปรฯตุ่ยลุยน้ำเข้ามาหาที่บ้าน คุณพระช่วย โบกรถมา3-4กม.แล้วเดินเข้ามาอีกเกือบกิโลจากปากซอยเพื่อเอามือ ถือมาให้ครับ ขอบพระคุณในไมตรีเป็นอย่างสูงครับตอนนี้ผมมีโทรศัพท์ ให้แล้วนะครับ อิอิ

เบอร์อะไรหว่า ไม่มีเงินอยู่ในนั้นด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้เติมเงินก่อนนะครับ ความหวังที่จะโทรสั่งเบียร์เริ่มมีแสงระยิบระยับแล้ว ครับ

[chevit]

ลูกพี่ยังเอาอยู่นะครับ....... ผมเอาใจช่วยครับ ไม่มีรถวิ่งไปหาไม่งั้นจะเอาเบียร์ไปส่งให้ครับ

ผมออกมาจากส้วมแล้วคร๊าบบบบบบบ 55555 หายศรีษะไปเกือบ24ชั่วโมงเพื่อไปอุดห้องน้ำมาครับ แฮ๊กๆ พี่นันครับถ้าผมรอดผมขอกอดพี่ซักทีนะครับ ผมหิวเบียร์ จะลงแดงอยู่แล้นนน อิอิ



ซาลาเปาดูดเหรอ จะดีเหรอ 555



พี่อ๊อคผมเป็นผู้เชี่ยวชาญการยาแนวกระเบื้องแล้วครับ 555 รับรองว่าเละแน่ๆ 555



ขอบพระคุณปุ๊กับอุ้ยอีกหลายๆครั้งครับที่เข้ามาช่วยด ้วยจิตอาสาจริงๆ โทรไปปุ๊บ เอาเรือมาส่งทันที สหายแบบนี้เพื่อนกันตลอดไปครับ จะบอกว่าถึงตอนนี้ผมก็ยังพายเรือไม่คล่องอยู่ดีครับ 555


รายงานนิดนึงครับ เมื่อซักครู่โปรฯตุ่ยลุยน้ำเข้ามาหาที่บ้าน คุณพระช่วย โบกรถมา3-4กม.แล้วเดินเข้ามาอีกเกือบกิโลจากปากซอยเพื่อเอามือ ถือมาให้ครับ ขอบพระคุณในไมตรีเป็นอย่างสูงครับตอนนี้ผมมีโทรศัพท์ ให้แล้วนะครับ อิอิ

เบอร์อะไรหว่า ไม่มีเงินอยู่ในนั้นด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้เติมเงินก่อนนะครับ ความหวังที่จะโทรสั่งเบียร์เริ่มมีแสงระยิบระยับแล้ว ครับ

[vespeno90]

ผมออกมาจากส้วมแล้วคร๊าบบบบบบบ 55555 หายศรีษะไปเกือบ24ชั่วโมงเพื่อไปอุดห้องน้ำมาครับ แฮ๊กๆ พี่นันครับถ้าผมรอดผมขอกอดพี่ซักทีนะครับ ผมหิวเบียร์ จะลงแดงอยู่แล้นนน อิอิ



ซาลาเปาดูดเหรอ จะดีเหรอ 555



พี่อ๊อคผมเป็นผู้เชี่ยวชาญการยาแนวกระเบื้องแล้วครับ 555 รับรองว่าเละแน่ๆ 555



ขอบพระคุณปุ๊กับอุ้ยอีกหลายๆครั้งครับที่เข้ามาช่วยด ้วยจิตอาสาจริงๆ โทรไปปุ๊บ เอาเรือมาส่งทันที สหายแบบนี้เพื่อนกันตลอดไปครับ จะบอกว่าถึงตอนนี้ผมก็ยังพายเรือไม่คล่องอยู่ดีครับ 555


รายงานนิดนึงครับ เมื่อซักครู่โปรฯตุ่ยลุยน้ำเข้ามาหาที่บ้าน คุณพระช่วย โบกรถมา3-4กม.แล้วเดินเข้ามาอีกเกือบกิโลจากปากซอยเพื่อเอามือ ถือมาให้ครับ ขอบพระคุณในไมตรีเป็นอย่างสูงครับตอนนี้ผมมีโทรศัพท์ ให้แล้วนะครับ อิอิ

เบอร์อะไรหว่า ไม่มีเงินอยู่ในนั้นด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้เติมเงินก่อนนะครับ ความหวังที่จะโทรสั่งเบียร์เริ่มมีแสงระยิบระยับแล้ว ครับ

ภาระกิจเรียบร้อยดีมั้ยครับพี่กำนัน...เติมเงินแล้วพ ี่ก้อโทรให้พี่โปรตุ่ยมาส่งเบียร์กะเกมส์ได้แล้ว ชิมิๆครับ(ด้วยความเคารพครับ)
ปล.ถ้ามีแนวโน้มว่าจะตัดไฟ แล้วพี่เชต้องเปิดพัดลมตลอด ลองดูพัดลมที่ใช้ในรถยนต์ครับเอามาต่อพ่วงกะแบตรถน่า จะพอแก้ขัดได้บ้างครับ

[jodeci]

ลูกพี่ยังเอาอยู่นะครับ....... ผมเอาใจช่วยครับ ไม่มีรถวิ่งไปหาไม่งั้นจะเอาเบียร์ไปส่งให้ครับ

บางครั้งก็ต้องหลอกตัวเองว่า เอาอยู่ครับ ผมอยากเขียนประโยคต่อไปนี้เพราะผมกลัวว่ามันจะผ่านจา กความทรงจำไปโดยไม่ได้บันทึกไว้ครับ ขออนุญาตินะครับ

"ทุกเช้าหลังจากตื่นขึ้นมา ก็วิ่งไปดูระดับน้ำ หาตลับเมตรหย่อนลงไปในน้ำเพื่อตรวจดูระดับว่าน้ำขึ้น หรือลง บางทีก็มองไปที่เสาไฟฟ้าดูซิว่าวันนี้มันขึ้นหรือมัน ลง นอกจากไม่ได้เป็นดั่งที่ใจหวังแล้วก็ต้องสงบจิตใจว่า ไม่เป็นไร พรุ่งนี้มันคงดีขึ้น ตอนนี้คุณปูไปทำงานแล้วผมให้พักกับเพื่อนในเมือง เราก็ไม่รู้หรอกว่าในเมืองนั้นมันเป็นอย่างไรก็ได้แต ่หวังว่าพอมืดค่ำคงเขาก็คงหาทางไปพักกับเพื่อนเขาได้ ส่วนผมในแต่ละนาทีดูเหมือนมันเนิ่นนาน หลังจากดื่มกาแฟแล้วปล่อยให้ใจล่องลอยไป ก็ต้องรีบเอาสติกลับมาดูแลลูกทั้งสองที่ผมกำลังหลอกเ ขาอยู่

ลูกหมาทั้งสองยังดีที่พอจะเชื่อฟังอยู่บ้าง เวลาผมบอกอะไรเขาก็ฟังแต่เวลาที่เขาพยายามสื่อสารกับ ผมผมกลับไม่ทราบเลยว่าเขาคิดอะไร ผมก็ได้แต่บอกเขาว่านี่คือบททดสอบว่าเชจะอยู่ในบ้านไ ด้หรือเปล่า ดูเหมือนเฟบบี้จะตื่นเต้นที่มีพี่มาอยู่เป็นเพื่อน หลังจากที่ทั้งสองกินอาหารเช้า เขาก็วิ่งเล่นกันในบ้านอย่างสนุกสนาน เฟบบี้ชอบแหย่พี่เช หยอกกันไปกันมาตามประสาโดยไม่ทราบว่าด้านนอกนั้นเกิด อะไรขึ้น ผมคิดถึงเรื่องLife Is Beautifulที่พ่อกับลูกต้องไปอยู่ศูนย์กักกันเชลย ในแต่ละวันพ่อก็หลอกลูกไปเรื่อยๆว่านี่คือเกมส์...

เนื่องจากเชไม่ได้วิ่ง ผมก็เลยให้เขาวิ่งเล่นกับน้องเฟบบี้ในบ้าน แต่ปัญหาที่ตามมาก็คือเขาฉี่ไปเรื่อยเปื่อย สร้างความหงุดหงิดใจให้ผมมากเพราะว่าผมมีงานบ้านมากข ึ้นเป็นทวี แต่ก็รู้สึกเป็นภาพที่สวยงามอีกมุมนึงที่ทั้งสองเข้า กันได้ดีเหมือนพี่กับน้องเล่นกันตามประสา โลกภายนอกจะเป็นอย่างไรอย่าไปรู้เลย ตราบใดที่ผมยังอยู่ เจ้าทั้งสองต้องปลอดภัย

งานในแต่ละวันของผมก็คือหาทางอุดน้ำที่รั่วตามพื้นกร ะเบื้อง และก็ตรวจตราตามซอกตามมุมของบ้านว่ามันมีรอยร้าวตรงใ หนบ้าง อาหารที่ตุนไว้กลับไม่มีเวลาได้สนใจมากนัก ครั้นนึกอยากจะดื่มเบียร์เย็นๆเพื่อดับสติที่กำลังฟุ ้งซ่านก็หามีไม่...ช่วงที่ผมติดอยู่ในบ้านไม่ได้ไปให น จากที่เคยแบกน้ำหนักอยู่ราวๆ 81 กก.และโดนล้อจากที่ทำงานว่าเป็นไอ้อ้วน ตอนนี้ผมน้ำหนักเหลือแค่77กก.กว่าๆ ผมทานน้อยลงไปโดยปริยายกับงานในแต่ละวันและภาระที่ต้ องแบกไว้หลังจากที่คุณปูได้งานทำแล้ว...

บางวันผมก็ออกเดินรอบบ้านเพียงหวังว่าจะพบว่ากระแสน้ ำมันไหลแรงขึ้นจะได้ลดไปเร็วๆ แต่เปล่าเลย น้ำมันเริ่มดำและมันก็ไหลเอื่อยๆ ครั้นไปตรวจข่าวในอินเตอร์เนต มวลน้ำกว้างยิ่งกว่าปากปลาวาฬยังไม่หมดเลยแล้วเราจะร อดเหรอ ผมแอบคิดในใจ บางครั้งก็นึกอยากจะหนีไปที่ปลอดภัยแต่มีพ่อกับแม่ขอ งคุณปูที่เขาก็ยังปรับตัวให้อยู่ได้ในสถานการณ์ แต่มันติดที่ผมมีหมาน้อยสองตัวต้องดูแล ต้องให้ยา ต้องหวีผม เช็ดหน้าเช็ดตา นี่ขนาดลูกหมานะเนี่ย ผมคิดในใจ...

ทุกเช้าผมปีนหน้าต่างออกไปอาบน้ำหลังบ้าน เห็นปลาเข็มว่ายไปมา เห็นกบ เห็นงู เห็นด้วยความชิน ผมก็ตักน้ำอาบจากกาลามัง ดูปลา ดูน้ำในใจก็กลัวโรคต่างๆที่มากับน้ำมากกว่าที่จะเจอง ู..

แม่บอกว่าให้เข้มแข็ง...ผมก็คิดว่า แน่นอน เราต้องออกไปสู้กับมัน คว้าดินน้ำมัน คว้าซิลิโคน ทุกอย่างที่หาได้นั่งอุดรูน้ำรั่วชั่วโมงแล้วชั่วโมง เล่าเพียงหวังว่าจะหยุดมันได้ ถึงหยุดมันไม่ได้ก็ขอเพียงแค่มันทุเลาลงบ้าง อยากจะยันมันจนครบสองเดือนตามที่หลวงบอกไว้...

วันนี้แค่เสียงพัดลมดัง....ผมก็หูแว่วไปว่าหลวงเขาเอ าเครื่องสูบน้ำยักษ์มาช่วย..เริ่มหลอนแล้วสิเรา 555 ผมไม่ได้รอหน่วยงานใหนมาช่วย ผมทราบดีว่าทุกคนก้เดือดร้อนและหลวงก็ทำงานอย่างหนัก ที่จะบรรเทาให้ทุกอย่างมันคลี่คลาย ผมก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเท่าที่ทำได้

เมื่อหัวค่ำผมพายเรือออกมาส่งโปรตุ่ยที่ปากซอยเลยทรา บว่ากว่าโปรตุ่ยจะมาหาผมได้ต้องโบกรถทรายมาแล้วต้องช ่วยเขาขนทรายลงอีกต่างหาก จากนั้นกเดินเท้าเข้าบ้านของผม...ผมพายเรือออกมาได้ค รึ่งทางผมก็ลงเดินแล้วลากโปรฯไปจนถึงปากซอย ไม่อยากจะเชื่อว่าบางแคมันร้างมาก...และสายน้ำก็ไหวเ ร็ว...ยืนรอรถอยู่นานโปรตุ่ยก็ได้รถกลับไปทำงาน....

ผมเดินกลับเข้าไปในซอย (ไม่สามารถพายเรือได้เพราะว่าสู้กระแสน้ำไม่ได้ น้ำยังมีปริมาณมหาศาลแต่ก็ยังมีหวังว่ามันคงมีที่ไปข องมัน จะลงทะเลก็ไปเถอะ...)ในใจคิดว่าบ้านของเราอยู่ในซอยค งเป็นเรื่องยากที่ใครจะรู้ว่าข้างในนั้นมันลำบากขนาด ใหน มีหมาร้องไห้กรอกหูทุกวัน มีแรงดันน้ำพยายามจะทะลวงบ้านของผม มีเสียงลูกหมาเล่นกันลั่นบ้าน...หากน้ำยังไม่ลด ระบบไฟในบ้านถูกตัด อะไรต่อมิอะไรเกิดขึ้นใน3-4อาทิตย์ข้างหน้า ผมเดินไปเรื่อยๆเห็นแสงจันทร์ส่องอยู่บนหัว

ผมยังต้องรอต่อไปอย่างอดทนและถ้าพรุ่งนี้ผมตื่นจากที ่นอน...ผมก็ต้องออกไปวัดน้ำอยู่ดี "

ตราบเท่าที่ยังมีหวัง...ตราบนั้นฯ

Jodeci

[jeap_bond_007]

บางครั้งก็ต้องหลอกตัวเองว่า เอาอยู่ครับ ผมอยากเขียนประโยคต่อไปนี้เพราะผมกลัวว่ามันจะผ่านจา กความทรงจำไปโดยไม่ได้บันทึกไว้ครับ ขออนุญาตินะครับ

"ทุกเช้าหลังจากตื่นขึ้นมา ก็วิ่งไปดูระดับน้ำ หาตลับเมตรหย่อนลงไปในน้ำเพื่อตรวจดูระดับว่าน้ำขึ้น หรือลง บางทีก็มองไปที่เสาไฟฟ้าดูซิว่าวันนี้มันขึ้นหรือมัน ลง นอกจากไม่ได้เป็นดั่งที่ใจหวังแล้วก็ต้องสงบจิตใจว่า ไม่เป็นไร พรุ่งนี้มันคงดีขึ้น ตอนนี้คุณปูไปทำงานแล้วผมให้พักกับเพื่อนในเมือง เราก็ไม่รู้หรอกว่าในเมืองนั้นมันเป็นอย่างไรก็ได้แต ่หวังว่าพอมืดค่ำคงเขาก็คงหาทางไปพักกับเพื่อนเขาได้ ส่วนผมในแต่ละนาทีดูเหมือนมันเนิ่นนาน หลังจากดื่มกาแฟแล้วปล่อยให้ใจล่องลอยไป ก็ต้องรีบเอาสติกลับมาดูแลลูกทั้งสองที่ผมกำลังหลอกเ ขาอยู่

ลูกหมาทั้งสองยังดีที่พอจะเชื่อฟังอยู่บ้าง เวลาผมบอกอะไรเขาก็ฟังแต่เวลาที่เขาพยายามสื่อสารกับ ผมผมกลับไม่ทราบเลยว่าเขาคิดอะไร ผมก็ได้แต่บอกเขาว่านี่คือบททดสอบว่าเชจะอยู่ในบ้านไ ด้หรือเปล่า ดูเหมือนเฟบบี้จะตื่นเต้นที่มีพี่มาอยู่เป็นเพื่อน หลังจากที่ทั้งสองกินอาหารเช้า เขาก็วิ่งเล่นกันในบ้านอย่างสนุกสนาน เฟบบี้ชอบแหย่พี่เช หยอกกันไปกันมาตามประสาโดยไม่ทราบว่าด้านนอกนั้นเกิด อะไรขึ้น ผมคิดถึงเรื่องLife Is Beautifulที่พ่อกับลูกต้องไปอยู่ศูนย์กักกันเชลย ในแต่ละวันพ่อก็หลอกลูกไปเรื่อยๆว่านี่คือเกมส์...

เนื่องจากเชไม่ได้วิ่ง ผมก็เลยให้เขาวิ่งเล่นกับน้องเฟบบี้ในบ้าน แต่ปัญหาที่ตามมาก็คือเขาฉี่ไปเรื่อยเปื่อย สร้างความหงุดหงิดใจให้ผมมากเพราะว่าผมมีงานบ้านมากข ึ้นเป็นทวี แต่ก็รู้สึกเป็นภาพที่สวยงามอีกมุมนึงที่ทั้งสองเข้า กันได้ดีเหมือนพี่กับน้องเล่นกันตามประสา โลกภายนอกจะเป็นอย่างไรอย่าไปรู้เลย ตราบใดที่ผมยังอยู่ เจ้าทั้งสองต้องปลอดภัย

งานในแต่ละวันของผมก็คือหาทางอุดน้ำที่รั่วตามพื้นกร ะเบื้อง และก็ตรวจตราตามซอกตามมุมของบ้านว่ามันมีรอยร้าวตรงใ หนบ้าง อาหารที่ตุนไว้กลับไม่มีเวลาได้สนใจมากนัก ครั้นนึกอยากจะดื่มเบียร์เย็นๆเพื่อดับสติที่กำลังฟุ ้งซ่านก็หามีไม่...ช่วงที่ผมติดอยู่ในบ้านไม่ได้ไปให น จากที่เคยแบกน้ำหนักอยู่ราวๆ 81 กก.และโดนล้อจากที่ทำงานว่าเป็นไอ้อ้วน ตอนนี้ผมน้ำหนักเหลือแค่77กก.กว่าๆ ผมทานน้อยลงไปโดยปริยายกับงานในแต่ละวันและภาระที่ต้ องแบกไว้หลังจากที่คุณปูได้งานทำแล้ว...

บางวันผมก็ออกเดินรอบบ้านเพียงหวังว่าจะพบว่ากระแสน้ ำมันไหลแรงขึ้นจะได้ลดไปเร็วๆ แต่เปล่าเลย น้ำมันเริ่มดำและมันก็ไหลเอื่อยๆ ครั้นไปตรวจข่าวในอินเตอร์เนต มวลน้ำกว้างยิ่งกว่าปากปลาวาฬยังไม่หมดเลยแล้วเราจะร อดเหรอ ผมแอบคิดในใจ บางครั้งก็นึกอยากจะหนีไปที่ปลอดภัยแต่มีพ่อกับแม่ขอ งคุณปูที่เขาก็ยังปรับตัวให้อยู่ได้ในสถานการณ์ แต่มันติดที่ผมมีหมาน้อยสองตัวต้องดูแล ต้องให้ยา ต้องหวีผม เช็ดหน้าเช็ดตา นี่ขนาดลูกหมานะเนี่ย ผมคิดในใจ...

ทุกเช้าผมปีนหน้าต่างออกไปอาบน้ำหลังบ้าน เห็นปลาเข็มว่ายไปมา เห็นกบ เห็นงู เห็นด้วยความชิน ผมก็ตักน้ำอาบจากกาลามัง ดูปลา ดูน้ำในใจก็กลัวโรคต่างๆที่มากับน้ำมากกว่าที่จะเจอง ู..

แม่บอกว่าให้เข้มแข็ง...ผมก็คิดว่า แน่นอน เราต้องออกไปสู้กับมัน คว้าดินน้ำมัน คว้าซิลิโคน ทุกอย่างที่หาได้นั่งอุดรูน้ำรั่วชั่วโมงแล้วชั่วโมง เล่าเพียงหวังว่าจะหยุดมันได้ ถึงหยุดมันไม่ได้ก็ขอเพียงแค่มันทุเลาลงบ้าง อยากจะยันมันจนครบสองเดือนตามที่หลวงบอกไว้...

วันนี้แค่เสียงพัดลมดัง....ผมก็หูแว่วไปว่าหลวงเขาเอ าเครื่องสูบน้ำยักษ์มาช่วย..เริ่มหลอนแล้วสิเรา 555 ผมไม่ได้รอหน่วยงานใหนมาช่วย ผมทราบดีว่าทุกคนก้เดือดร้อนและหลวงก็ทำงานอย่างหนัก ที่จะบรรเทาให้ทุกอย่างมันคลี่คลาย ผมก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเท่าที่ทำได้

เมื่อหัวค่ำผมพายเรือออกมาส่งโปรตุ่ยที่ปากซอยเลยทรา บว่ากว่าโปรตุ่ยจะมาหาผมได้ต้องโบกรถทรายมาแล้วต้องช ่วยเขาขนทรายลงอีกต่างหาก จากนั้นกเดินเท้าเข้าบ้านของผม...ผมพายเรือออกมาได้ค รึ่งทางผมก็ลงเดินแล้วลากโปรฯไปจนถึงปากซอย ไม่อยากจะเชื่อว่าบางแคมันร้างมาก...และสายน้ำก็ไหวเ ร็ว...ยืนรอรถอยู่นานโปรตุ่ยก็ได้รถกลับไปทำงาน....

ผมเดินกลับเข้าไปในซอย (ไม่สามารถพายเรือได้เพราะว่าสู้กระแสน้ำไม่ได้ น้ำยังมีปริมาณมหาศาลแต่ก็ยังมีหวังว่ามันคงมีที่ไปข องมัน จะลงทะเลก็ไปเถอะ...)ในใจคิดว่าบ้านของเราอยู่ในซอยค งเป็นเรื่องยากที่ใครจะรู้ว่าข้างในนั้นมันลำบากขนาด ใหน มีหมาร้องไห้กรอกหูทุกวัน มีแรงดันน้ำพยายามจะทะลวงบ้านของผม มีเสียงลูกหมาเล่นกันลั่นบ้าน...หากน้ำยังไม่ลด ระบบไฟในบ้านถูกตัด อะไรต่อมิอะไรเกิดขึ้นใน3-4อาทิตย์ข้างหน้า ผมเดินไปเรื่อยๆเห็นแสงจันทร์ส่องอยู่บนหัว

ผมยังต้องรอต่อไปอย่างอดทนและถ้าพรุ่งนี้ผมตื่นจากที ่นอน...ผมก็ต้องออกไปวัดน้ำอยู่ดี "

ตราบเท่าที่ยังมีหวัง...ตราบนั้นฯ

Jodeci

[jodeci]

เช้านี้ออกไปวัดน้ำรอบๆบ้าน สถานการณ์ตอนนี้เหมือนจะทรงๆ หน้าบ้านวัดได้ที่ 40ซม.ตรงสนามหญ้า และ50ซม.ตรงบริเวณกรงน้องเชและในห้องน้ำเหมือนจะคลี่ คลายลงได้บ้างแล้วครับ สายๆค่อยว่ากันใหม่ครับผม

[nUn_Su]

บางครั้งก็ต้องหลอกตัวเองว่า เอาอยู่ครับ ผมอยากเขียนประโยคต่อไปนี้เพราะผมกลัวว่ามันจะผ่านจา กความทรงจำไปโดยไม่ได้บันทึกไว้ครับ ขออนุญาตินะครับ

"ทุกเช้าหลังจากตื่นขึ้นมา ก็วิ่งไปดูระดับน้ำ หาตลับเมตรหย่อนลงไปในน้ำเพื่อตรวจดูระดับว่าน้ำขึ้น หรือลง บางทีก็มองไปที่เสาไฟฟ้าดูซิว่าวันนี้มันขึ้นหรือมัน ลง นอกจากไม่ได้เป็นดั่งที่ใจหวังแล้วก็ต้องสงบจิตใจว่า ไม่เป็นไร พรุ่งนี้มันคงดีขึ้น ตอนนี้คุณปูไปทำงานแล้วผมให้พักกับเพื่อนในเมือง เราก็ไม่รู้หรอกว่าในเมืองนั้นมันเป็นอย่างไรก็ได้แต ่หวังว่าพอมืดค่ำคงเขาก็คงหาทางไปพักกับเพื่อนเขาได้ ส่วนผมในแต่ละนาทีดูเหมือนมันเนิ่นนาน หลังจากดื่มกาแฟแล้วปล่อยให้ใจล่องลอยไป ก็ต้องรีบเอาสติกลับมาดูแลลูกทั้งสองที่ผมกำลังหลอกเ ขาอยู่

ลูกหมาทั้งสองยังดีที่พอจะเชื่อฟังอยู่บ้าง เวลาผมบอกอะไรเขาก็ฟังแต่เวลาที่เขาพยายามสื่อสารกับ ผมผมกลับไม่ทราบเลยว่าเขาคิดอะไร ผมก็ได้แต่บอกเขาว่านี่คือบททดสอบว่าเชจะอยู่ในบ้านไ ด้หรือเปล่า ดูเหมือนเฟบบี้จะตื่นเต้นที่มีพี่มาอยู่เป็นเพื่อน หลังจากที่ทั้งสองกินอาหารเช้า เขาก็วิ่งเล่นกันในบ้านอย่างสนุกสนาน เฟบบี้ชอบแหย่พี่เช หยอกกันไปกันมาตามประสาโดยไม่ทราบว่าด้านนอกนั้นเกิด อะไรขึ้น ผมคิดถึงเรื่องLife Is Beautifulที่พ่อกับลูกต้องไปอยู่ศูนย์กักกันเชลย ในแต่ละวันพ่อก็หลอกลูกไปเรื่อยๆว่านี่คือเกมส์...

เนื่องจากเชไม่ได้วิ่ง ผมก็เลยให้เขาวิ่งเล่นกับน้องเฟบบี้ในบ้าน แต่ปัญหาที่ตามมาก็คือเขาฉี่ไปเรื่อยเปื่อย สร้างความหงุดหงิดใจให้ผมมากเพราะว่าผมมีงานบ้านมากข ึ้นเป็นทวี แต่ก็รู้สึกเป็นภาพที่สวยงามอีกมุมนึงที่ทั้งสองเข้า กันได้ดีเหมือนพี่กับน้องเล่นกันตามประสา โลกภายนอกจะเป็นอย่างไรอย่าไปรู้เลย ตราบใดที่ผมยังอยู่ เจ้าทั้งสองต้องปลอดภัย

งานในแต่ละวันของผมก็คือหาทางอุดน้ำที่รั่วตามพื้นกร ะเบื้อง และก็ตรวจตราตามซอกตามมุมของบ้านว่ามันมีรอยร้าวตรงใ หนบ้าง อาหารที่ตุนไว้กลับไม่มีเวลาได้สนใจมากนัก ครั้นนึกอยากจะดื่มเบียร์เย็นๆเพื่อดับสติที่กำลังฟุ ้งซ่านก็หามีไม่...ช่วงที่ผมติดอยู่ในบ้านไม่ได้ไปให น จากที่เคยแบกน้ำหนักอยู่ราวๆ 81 กก.และโดนล้อจากที่ทำงานว่าเป็นไอ้อ้วน ตอนนี้ผมน้ำหนักเหลือแค่77กก.กว่าๆ ผมทานน้อยลงไปโดยปริยายกับงานในแต่ละวันและภาระที่ต้ องแบกไว้หลังจากที่คุณปูได้งานทำแล้ว...

บางวันผมก็ออกเดินรอบบ้านเพียงหวังว่าจะพบว่ากระแสน้ ำมันไหลแรงขึ้นจะได้ลดไปเร็วๆ แต่เปล่าเลย น้ำมันเริ่มดำและมันก็ไหลเอื่อยๆ ครั้นไปตรวจข่าวในอินเตอร์เนต มวลน้ำกว้างยิ่งกว่าปากปลาวาฬยังไม่หมดเลยแล้วเราจะร อดเหรอ ผมแอบคิดในใจ บางครั้งก็นึกอยากจะหนีไปที่ปลอดภัยแต่มีพ่อกับแม่ขอ งคุณปูที่เขาก็ยังปรับตัวให้อยู่ได้ในสถานการณ์ แต่มันติดที่ผมมีหมาน้อยสองตัวต้องดูแล ต้องให้ยา ต้องหวีผม เช็ดหน้าเช็ดตา นี่ขนาดลูกหมานะเนี่ย ผมคิดในใจ...

ทุกเช้าผมปีนหน้าต่างออกไปอาบน้ำหลังบ้าน เห็นปลาเข็มว่ายไปมา เห็นกบ เห็นงู เห็นด้วยความชิน ผมก็ตักน้ำอาบจากกาลามัง ดูปลา ดูน้ำในใจก็กลัวโรคต่างๆที่มากับน้ำมากกว่าที่จะเจอง ู..

แม่บอกว่าให้เข้มแข็ง...ผมก็คิดว่า แน่นอน เราต้องออกไปสู้กับมัน คว้าดินน้ำมัน คว้าซิลิโคน ทุกอย่างที่หาได้นั่งอุดรูน้ำรั่วชั่วโมงแล้วชั่วโมง เล่าเพียงหวังว่าจะหยุดมันได้ ถึงหยุดมันไม่ได้ก็ขอเพียงแค่มันทุเลาลงบ้าง อยากจะยันมันจนครบสองเดือนตามที่หลวงบอกไว้...

วันนี้แค่เสียงพัดลมดัง....ผมก็หูแว่วไปว่าหลวงเขาเอ าเครื่องสูบน้ำยักษ์มาช่วย..เริ่มหลอนแล้วสิเรา 555 ผมไม่ได้รอหน่วยงานใหนมาช่วย ผมทราบดีว่าทุกคนก้เดือดร้อนและหลวงก็ทำงานอย่างหนัก ที่จะบรรเทาให้ทุกอย่างมันคลี่คลาย ผมก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเท่าที่ทำได้

เมื่อหัวค่ำผมพายเรือออกมาส่งโปรตุ่ยที่ปากซอยเลยทรา บว่ากว่าโปรตุ่ยจะมาหาผมได้ต้องโบกรถทรายมาแล้วต้องช ่วยเขาขนทรายลงอีกต่างหาก จากนั้นกเดินเท้าเข้าบ้านของผม...ผมพายเรือออกมาได้ค รึ่งทางผมก็ลงเดินแล้วลากโปรฯไปจนถึงปากซอย ไม่อยากจะเชื่อว่าบางแคมันร้างมาก...และสายน้ำก็ไหวเ ร็ว...ยืนรอรถอยู่นานโปรตุ่ยก็ได้รถกลับไปทำงาน....

ผมเดินกลับเข้าไปในซอย (ไม่สามารถพายเรือได้เพราะว่าสู้กระแสน้ำไม่ได้ น้ำยังมีปริมาณมหาศาลแต่ก็ยังมีหวังว่ามันคงมีที่ไปข องมัน จะลงทะเลก็ไปเถอะ...)ในใจคิดว่าบ้านของเราอยู่ในซอยค งเป็นเรื่องยากที่ใครจะรู้ว่าข้างในนั้นมันลำบากขนาด ใหน มีหมาร้องไห้กรอกหูทุกวัน มีแรงดันน้ำพยายามจะทะลวงบ้านของผม มีเสียงลูกหมาเล่นกันลั่นบ้าน...หากน้ำยังไม่ลด ระบบไฟในบ้านถูกตัด อะไรต่อมิอะไรเกิดขึ้นใน3-4อาทิตย์ข้างหน้า ผมเดินไปเรื่อยๆเห็นแสงจันทร์ส่องอยู่บนหัว

ผมยังต้องรอต่อไปอย่างอดทนและถ้าพรุ่งนี้ผมตื่นจากที ่นอน...ผมก็ต้องออกไปวัดน้ำอยู่ดี "

ตราบเท่าที่ยังมีหวัง...ตราบนั้นฯ

Jodeci

ถึงร่างกายอ่อนล้า...แต่ใจต้องกล้าเดินครับพี่

ปล..วันที่9-10 น้ำทะเลหนุน ระดับน้ำที่บ้านพี่จะเพิ่มขึ้นอีก ยังไงพี่มีอะไรให้ผมช่วยไม่ทางใดทางหนึ่งผมยินดีเสมอ น่ะครับ

[octzilla]

เช้านี้ออกไปวัดน้ำรอบๆบ้าน สถานการณ์ตอนนี้เหมือนจะทรงๆ หน้าบ้านวัดได้ที่ 40ซม.ตรงสนามหญ้า และ50ซม.ตรงบริเวณกรงน้องเชและในห้องน้ำเหมือนจะคลี่ คลายลงได้บ้างแล้วครับ สายๆค่อยว่ากันใหม่ครับผม

ใจใหญ่ไว้ครับน้องชาย เบ่งมันไว้อย่าให้อกยุบ สูดลมหายใจเข้าไปให้ปลอดโปร่ง ผ่านมันไปที่เส้นชัย ความภูมิใจรออยู่ ...ปอลิง..รู้สึกระดับน้ำบ้านเราทั้งบางแคและท่าพระจ ะเท่ากันตลอด..ระดับความคิดถึงก็เช่นกัน..สู้สุดใจน่ ะ..แล้วจะย่างหมูให้กินอีก55555

[jodeci]

ถึงร่างกายอ่อนล้า...แต่ใจต้องกล้าเดินครับพี่

ปล..วันที่9-10 น้ำทะเลหนุน ระดับน้ำที่บ้านพี่จะเพิ่มขึ้นอีก ยังไงพี่มีอะไรให้ผมช่วยไม่ทางใดทางหนึ่งผมยินดีเสมอ น่ะครับ

ได้ครับพี่นัน ถ้าจะช่วยผมขอหลังน้ำลดครับ ช่วยจองโต๊ะสำหรับ10-20คนที่อีสานซีวิวให้หน่อยครับ พ่อหมาหิวเบียร์และคิดถึงเพื่อนครับ