สวิตซ์กุญแจเลยครับ เจอประสบการณ์ตรง

มาๆปูเสื่อๆจะเล่าให้ฟัง.........เรื่องของผมฮามั่กๆ เอาไปเล่าต่อกันได้สนุกเลยรับลอง
กาลครั้งหนึ่ง ผมได้ไปคาราโอเกะกะเพื่อน แต่ซุปเปอร์ของผมส่งไปฟิตเครื่องใหม่เลยยืมสปริ้นเพื ่อนไป เมากันพอสมควร และระหว่างที่ร้องเพลงกันรุ่นพี่ผมก็รู้สึกมีความต้อ งการทาง....

ป๋าเก๋: เฮ้ย....ไอ้ไว พี่ยืมเงินซัก2พันดิ ผมรู้ว่าคุณมี....
นายไวไวครับ: เอาจริงอ่ะ ป๋า เด๋วผมไปกดเงินให้....รอแปปนึงน๊ะ ของผมมันทหารไทย ไปไกลหน่อย
จากนั้น ผมก็ไขกุญแจสตาร์ทรถสปริ้นสีดำเงาแวบ ทีเดียวติด เมานิดๆ ไปกดเงินตู้ATMแล้วก็กลับมาหาเพื่อน(รถก็ยังปกติ)
นายไวไวครับ: อ่ะ 2000 ป๋า มีเมื่อไรค่อยคือผมแล้วกัน
ป๋าเก๋: ใจมั่กๆ ใจจริงพี่ไม่ค่อยเที่ยวแบบนี้หรอก แต่อยากช่วยน้องเค้า
หลังจากเช็คบิล ก็แยกย้ายกันกลับ ส่วนผมมั่วแต่คุยโทรศัพท์กะเด็ก เลยกลับช้า
และแล้ว ***ก็สตาร์ทกี่ทีก็ไม่ติด ชิหายแล้วตู โทรหาใครก็ไม่มีใครรับ .....คาราโอเกะจากบ้านห่างกันประมาณ3กิโล เป็นทางในเมือง เอาว่ะ เข็นก็เข็น (เมาด้วย ใส่เสื้อหนังที่ปกติใส่ขี่Sr400) เข็นไประหว่างทาง ดีใจมากครับ

เจอจรวดขี่ตรวจความเรียบร้อยอยู่ แล้วมันก็ลงมากัน หาว่าผมลักเวสป้าแล้วเข็นมา มีคนวอร์มา....(เฮ่ยเลยตู เจอมุขควาย) มันจับผมกดหัวติดกะกำแพงสังกะสี มืออีกข้างล้วงมาคนกระเป๋า......(***เที่ยวมาโดนป๋าเ ก๋ไถเงิน2000หมดตรูแล้วกูเหลือ20บาท กะถุงยาง1อัน งิงิ)
จรวด1:ไอ้นี่ไงเสื้อดำที่เค้าวอร์มา
นายไวไวครับ: เออมาพอดีเลย ไปส่งบ้านหน่อย(ยังไม่คิดว่ามันจะมาจับ)
จรวด2: หันหน้าเข้ากำแพง ยกมือขึ้น มรืงไปไหนมา
นายไวไวครับ :ผมไปคาราโอเกะมาคับ รถสตาร์ทไม่ติด ไปส่งบ้านหน่อยๆ(ปกติผมสนิทกะตำรวจผมเคยทำงานการเมือ ง)
แล้วจรวด2มันก็เอากระเป๋าสตางค์ผมไป ค้น สงสัยมันเจอบัตรสมัยผมยังทำงานการเมืองอยู่+รูปถ่ายค ู่กะนายกเก่าไม่ระบุสี มันเลยวอร์เรียกพวกมันมา....คราวนี้เอย ตำรวจเป็น10เลย รถวีโก้ตำรวจก็จอด มุงกันเหมือนทำแผนยาบ้า แค่ตูเมาแล้วเที่ยวคาราโอเกะ แล้วรถสตาร์ทไม่ติดเนี่ยน๊ะ....พวกมรืงไปจับโจรดีกว่ ามั้ย
นายไวไวครับ:พี่ๆ ไปส่งบ้านหน่อย<<<<เดินไปจับมือร้อยเวร +มองหน้า ทำหน้าตาจริงจัง(กลัวตูอ่ะดิพวกมรืง)

ได้ใจ...อิอิ โรคจิตใส่แม่ซะเลย
นายไวไวครับ:ส่งบ้านหน่อย...นะนะ อยู่ตรงนี้เอง
แล้วแก๊งจรวดก็สงสัยอเน็ตอนาตกับการกระทำที่แสนกวนตร ีนของผม สังคมมันฟ่อนเฟะ มันก็หนีไปจนหมด ผมก็เข็นรถกลับบ้านต่อ....***เหนื่อยชิหายเลย เจอร้านน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ เลยซื้อมาอย่าละ10บาท หมดเลยเงินทั้งตัว กะว่าจะกินเมื่อถึงบ้าน .......ระหว่างทางกลับ จะเช้าแล้ว เจอเณรบิณฑบาตอยู่
เนื่องจากสปริ้นไม่มีตะกร้าผมเลยใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้ อของเสื้อหนังด้านใน มือก็ตอนดึงไม่ให้ถุงมันแนบกะพุง เหมือนคนพกปืนมั่กๆ ......เรามันคนเลื่อมใสในศาสนาอยู่แล้ว เลยกะจะเรียกเณรใส่บาตร
นายไวไวครับ: เณร....เฮ้ย เณร

อย่าวิ่งหนีดิ มรืงเอ้ย....
วิ่งตาม....

วิ่งทันซะด้วย ไหนเค้าว่าเป็นพวกพระห้ามวิ่งไง ....พึ่งเคยจะใส่บาตรนี่หล่ะ ผมเลยค่อยๆเอาถุงน้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ใส่บาตร
เณรพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ....
เณร: อายุ วันโน สุขัง พลัง.... หันมามองผมอีกหลายครั้ง ก่อนเดินจากไปts01
พอหายเมาถึงรู้ว่าตัวผมเป็นเอามากน๊ะเนี่ย
Bookmarks