เมื่อประมาณเกือบสามปีก่อน.. น้องสองคนนี้เคยเล่าให้ผมฟังว่า.. เค้ามีอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่.. ที่จะทำหนึ่งในความฝันของชีวิตตัวเอง.. ในการขี่มอเตอร์ไซค์เดินทางไกลข้ามประเทศ..ให้เป็นจร ิง..สักครั้งหนึ่งในชีวิตให้ได้..
ผมขอบอกอย่างหน้าไม่อายเลยว่า.. ผมคิดว่าน้องสองคนนี้เพ้อไปแล้ว.. จะมีใคร(ในสมัยนี้)สักกี่คน.. จะกล้าฝันและตั้งใจเพื่อทำแบบนั้นจริงๆ... มันต้องมีลูกบ้ามหาศาลด้วยที่จะทำมันลงไป.. ผมคิดว่า..สิ่งที่เค้าสองคนกำลังคิด... มันคงเหมือนๆกับฝันอันเลื่อนลอยของเด็กหนุ่มหลายๆคนท ี่มีอยู่เรียงรายอยู่ทั่วไป.. ในวันนั้น..(นึกว่าน้องเค้าเมาน้ำขาว) 
แต่ในวันนี้.. ผมอยากจะบอก.. เพื่อขอโทษน้องทั้งสองคนนี้แรงๆ.. กับความคิดแบบนั้นของผมในวันนั้นครับ.. วันนี้เค้ากลับมาถึงเมืองไทยแล้ว.. ด้วยสกู๊ตเตอร์สองคันที่ซื้อขี่กลับกันมา.. กว่า5,000กิโลที่ต้องเจออะไรมากมาย.. การเอาตัวรอด.. การได้รับความช่วยเหลือ..และมิตรภาพไร้พรมแดนจากผู้ค นในดินแดนนั้นๆที่เค้าผ่าน... เสี่ยงมากมายแค่ไหน.. กับคนธรรมดาๆสองคน.. ที่ไม่ได้เป็นดารา.. หรือมีสปอนเซอร์ใดๆหนุนหลัง.. หรือมีรถขับตามคอยระวังให้.. ทุกสิ่งทุกอย่างต้องทำกันเอง.. ลุยกันเอง.. ล้มเอง..ลุกเอง..และมีเพียงแผนที่ที่เป็นเหมือนเข็มท ิศชี้ทาง.. กับความฝันอันยิ่งใหญ่.. ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านั้น...ล้วนเป็นความทรงจำที่มีค่า อย่างยิ่งจริงๆของน้องทั้งสอง.. กับ ทริป เดินทางจาก อินเดีย เนปาล จีน เวียดนาม ลาว ไทย
พี่ขอลงบันทึกนี้ไว้.. เพื่อชื่นชมและคารวะในความกล้าหาญของน้องทั้งสองคนนี ้ครับ.. น้องเจและน้องโอ๋ กลุ่มรังสิตคลาสสิคคลับ.. /\2
แผ่นป้ายทะเบียนจากเวียดนาม.. em94
อันนี้จากจีน..
น้องทั้งสองคุยอย่างออกรส..
สองอย่างนี้... ขาดไม่ได้อย่างแรง(ในการเดินทาง)...
แทนที่จะต้องขอลายเซ็นน้องเค้า.. แจกลายเซ็นตัวเองเฉยเลยเจ้านี่..
ถ่ายรูปเพื่อร่วมยินดีเป็นที่ระลึกกัน.. ซึ่งน้องเจบอกว่า.. ภาพนี้..อาจเป็นภาพประวัติศาสตร์ในอนาคตก็ได้ใครจะรู ้... ฟังดูแล้วซึ้งพิลึกจริงๆเลยน้อง.. ts23
ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่.. มักจะถูกคิดว่าเป็นไปไม่ได้ในครั้งแรก.. (จริงๆนะครับ
)
ป.ล.ตอนผ่านเวียดนาม.. เห็นโทรมาบอกพี่ว่ามีของมาฝาก.. นึกว่าสาวเวียดนามคนนั้น.. ที่ไหนได้.. มีแต่เข็มกลัดมาให้.. แถมอ่านว่าอะไรยังไม่รู้เลย.. ฮ่วย!!.. em99