ในหลวงทรงร้องไห้
เมื่อวันที่8 มีนาที่ผ่านมาผมได้ไปงานที่โรงเรียน
เหมือนเช่นทุกปีตอนกลับเดินมาตามตึกยาวเพื่อจะกลับมา ทางประตูด้านเพาะช่างยังไม่ถึงบริเวณเศาลหลวงพ่อปู่พบอาจาร์ยท่านหนึ่งนั่งอยู่
จำได้ว่าเป็นอาจารย์สุธี ท่านเกษียณไปแล้วไม่รู้คุณรู้จักรึเปล่า กราบอาจารย์ท่านแล้วสังเกตุเห็นว่าอาจารย์ร้องไห้อยู่ ท่านบอกเพิ่งได้พบกับรุ่นพี่ที่มาในงานรุ่นที่เท่าไหรก้อไม่ได้ถามเป็นนายทหารราชองครักษ์ชั้นผู้ใหญ่เค้าเล่าให้อาจารย์ฟังว่า
**** ในหลวงทรงร้องให้เห็นบ่อย****
'ทรงเสียใจที่เมืองไทยจะสิ้นในรัชกาลของท่านแล้วกระนั้นหรือ'
ผมอยากจะตอบอาจารย์ไปว่าคงไม่หรอก ถ้าคนไทยรู้จำคำว่าว่า'หน้าที่'มากกว่า'สิทธิ'
เราเคยชินกับการเป็น..ผู้รับ....จากคนคนหนึ่งที่เกิด มาเป็น..ผู้ให้...ให้มาตลอดเคยชินจนลืมไปว่าวันนี้ถึงเวลาแล้วรึยังที่เราควรจะผู้ให้แก่พระองค์ท่านบ้าง...ผมลาอาจารย์เรียบร้อยร้อย กลับไปตามตึกยาว ไปไหว้พระผู้ให้กำเนิดโรงเรียนอธิฐาษขอให้พระองค์ท่านช่วยคุ้มครองให้หลานท่านทรงมี แต่ความสุข..ทรงมีพระพลานามัยที่แข็งแรง...เพียงแค่ไ ม่อยากได้ยินว่า
..ในหลวงทรงร้องไห้
ความสุขของพระมหากษัตริย์
หนึ่งปีที่ผ่านมา
เราใส่เสื้อเหลืองเราใส่สายรัดข้อมือสีเหลือง
คนนับแสนไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆหน้าพระที่นั่งอนันตสมาคมเพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ของ พระบาทพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาทีวันนั้นในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อมศรัทธาในระบบการปกครองโดย มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขเราได้แสดงให้โลกได้เห็นว่ามีประเทศเล็กๆประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อร าชวงศ์จักรี และพระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย
.....สิบสองปีที่ผ่านมา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคห ัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไปในขณะเดียวกันสมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณโรงพยาบาลศิริราชเช่นกันเรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู ่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนี
ไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดใหญ่ถวายพระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระและในพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือ ม้วนแผนที่กรุงเทพฯเพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่ ยังจำกันได้ไหม?
...... 34 ปีที่ผ่านมา
วันที่14 ตุลาคม พ.ศ.2516
เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแร งที่สุด
วันนั้นนิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประท้ วงรัฐบาลเหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้นตำรวจทหารยิงประชาชนในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการเกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้า
' คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง'
คืนนั้นสถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลด า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสกันคนไทย ทุกคนว่า'คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน'
และทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไม่นานมีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า'เป็นไปได้อย่างไร ที่คนๆเดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น?' ผมไม่ได้ตอบแต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมชฯได้ให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์BBC ว่าพระองค์ทรงเป็น'SOUL OF THE NATION' หรือ'จิตวิญญาณของคนไทยทั้งชาติ' ยังจำกันได้ไหม?
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่
เราสร้างค่านิยมผิดๆว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด
เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส
เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่'สิทธิ
' แต่ลืมคำว่า'หน้าที่'
เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้
เราสร้าง'กฎหมู่' ให้เหนือ'กฎหมาย'
เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย
เราก้าวร้าวต่อกัน เราแตกแยกกัน
และทั้งโลกกำลังจับตามองเราอยู่
เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา
จะทรงเสียพระทัยเพียงใด?
แล้วสิ่งที่เราทำไปในวันเฉลิมพระชนมพรรษาคืออะไรการที่เราใส่เสื้อเหลือง สายรัดข้อมือ ที่ว่าLong life The King เราทำเพื่ออะไร
มันเป็นแค่ผักชีโรยหน้าที่จะแสดงให้โลกเห็นว่าคุณรัก พระมหากษัตริย์เพียงใดเท่านั้นนะเหรอ
80 ชันษาของพระองค์ท่านหากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่ได้รั บการดูแลและระมัดระวังเป็นพิเศษไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก แต่กลับเป็นว่า ในปีที่ครบ80 ชันษาของพระองค์ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลาทั้งๆที่ทรงต้องอยู่ภายใต้การถวายการดูแลของคณะแพทย์
พระองค์ต้องรับทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ
ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้
ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงามแห่ล้อม
ด้วยข้าราชบริพาร
หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ
เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน
รู้จักความ พอเพียงและมีสติ-เพียงเท่านี้เอง
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่?
หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา
>>>>>ถ้ารักในหลวงรักประเทศของเราก็ส่งต่อไปให้มากที่สุดเ ท่าที่จะทำได้ถึงเวลาที่ต้องตอบแทนคุณแผ่นดินตอบแทนพระคุณพ่อแล้ว<<<<<<<
เอามาให้ดูกันคับ มีคนส่งฟอเวดเมล์มาให้ เลยเอามาให้ดูกัน อ่านแล้วรักชาติเลยคับ